متن دلنوشته های اعظم کلیابی

روزها می‌آیند و میروند
اما جمعه !!!! امان از،جمعه
همچنان روی حرف خود مانده
در پای انتظار میسوزد
و با این درد
می‌سازد...
خم به ابرو نمی آورد
فقط دلتنگی اش را به آسمان می رساند
به غروب ..
که او هم هر چه غم هست را تلمبار کند روی...

پاییز است.
شب،زودتر از همیشه می‌رسد، گویی عجله دارد تا تنهایی ام را زودتر در بر بگیرد.

سکوت،سنگین تر از همیشه روی شانه هایم نشسته.

و من،
در این سکوت وتنهایی....
به یاد تو میافتم.
به یاد آغازی که تو بودی،در میان این همه پایان....

دوری، فاصله ی جغرافیایی نیست.......

دخترم، پدران هم گاهی زبانِ عشق را گم می‌کنند.
آن وقت، مهربانی را با چهره‌ی خسته نشان می‌دهند.
اما تو فراموش نکن:
او هنوز همان کسی است که باران را بهانه می‌کرد تا چترش را بالای سر تو بگیرد.

روزها می‌گذرند و او کم‌حرف‌تر می‌شود،
اما در سکوتش یک دنیا...