متن دلگرمی و امید

بیا و بنشین در کنارم
تاکه دست غمت را بگیرم
به دست لبخندم بسپارم
تا که شاید دستان اندوهت بریده گردند
که میخواهم رسم رفاقت را به جای آورم

بعضی ز مردم‌اند که با خنده‌های خویش
آرند شادی و شعف و خنده‌های بیش
لبخندشان چو نور فروزان به شام دل
تابان کند حیات و بزداید غم از پیش
چشمانشان چراغ ره و دستشان امید
در سایه‌سار مهر دل‌انگیزشان، خویش
ای دوست، باش آن که ز لبخند و خنده‌ات
روشن...