متن ریحانه میرزائی

در صدایت پرنده به بهار می‌رسید
مسافر به خانه
و غریب به وطن

بیزار شدم دیگه از عشق
از هر کی میگه عاشقه
ولی در گوشی بگم
دلم برات پر میکشه

دوستت دارم عزیز من
و دوست داشتنت مرا شجاع می‌کند

گاهی آدم چقدر دلش برای دوست داشتن دوباره بعضی ها تنگ می شود

و من سخت برای منی که روزگاری از درون من پرکشید دلتنگم ...

سهم من از تو
دیدن در کنار دیگری است

آدم ها را به هم برسانید
آنان که لحظه ای خودشان
را جایی گم کردند

دوستم داشته باش پایان تمام عاشقی ها درد است