سه شنبه , ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۳
شب قدر است و باید توشه ای گیرم ازین شب هااز این خرمن به قدر وسعت خود خوشه بردارمشب قدر است و باید اشک ریزم تا سحر امشبنباید جانمازم را من از این گوشه بردارمکرم کرده ست ساقی و لبالب کرده آهم رابدستم داده جامی که پراز صهبای حکمت هاستدلم امشب دلت را پهن کن سجاده ی خود باششب برگشت با توبه، شب غفران و رحمت هاستاعظم کلیابی بانوی کاشانی...
