شب قدر است و باید توشه ای گیرم ازین شب ها
از این خرمن به قدر وسعت خود خوشه بردارم
شب قدر است و باید اشک ریزم تا سحر امشب
نباید جانمازم را من از این گوشه بردارم
کرم کرده ست ساقی و لبالب کرده آهم را
بدستم داده جامی که پراز صهبای حکمت هاست
دلم امشب دلت را پهن کن سجاده ی خود باش
شب برگشت با توبه، شب غفران و رحمت هاست
اعظم کلیابی
بانوی کاشانی
ZibaMatn.IR