پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
شنل :اصالت زمانی پدیدار می شودکه درون و باطن به اندازه ی ظاهرزیبا باشد...
شنل می کشد بر سر من سیاهیتو در شام تنهایی من چه ماهیمنم مرده ی عطر گیسوی نازتشد آشفته زلفت، بمیرم الهیتو مانند ایوان به هنگام بارانسراپا امیدی، سراپا پناهیسرِ خویش بگذار بر سینه منکه گرم و شتابنده مانند آهیبگو هرچه خواهی برایت بیارمبه شرطی که جز عشق چیزی نخواهی...
