پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
بهار ، فانَ رِسهَایازُسورخه گولا ،ماچّی بدا. « برگردان فارسی »بهار ، نرسیدهسرمای سخت ،از ُگل ِ ُسرخ ،بوسه گرفت....
وختی بهارخو باروکوجه مرا ،- غوربتی ببهپاییزه ِبادتنگر ، ز ِنه ، ته را.« برگردان فارسی »زمانی که بهاربا خانواده ِ خود ،- در دیار ِ بیگانه باشدباد ِ پاییزبا سرمای سخت ، ترا می آزارد....
بهاردستم را نگرفت، رفت مُشتی پَر در مردمکم پرواز کرد....
زمانی که بهاربا خانواده ِ خود ،- در دیار ِ بیگانه باشدباد ِ پاییزبا سرمای سخت ، ترا می آزارد....
