پنجشنبه , ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۳
گفتی بخند، گریه بماند برای بعددر من چه اشکها که پس انداز می شود...
دلم وقتی بریزد راهِ برگشتی نخواهد ماند که سوی آسمان، برفِ پشیمان برنمی گردد...
بخند ای بر لبانت رنگ فروردینکه لبخندتگواهی می دهدهرگز زمستان بر نمی گردد!!...
در من عجیب ریشه دوانده ست مهر اوزورم به این درخت ِتناور نمی رسد...