وقتی پدر خسته می آمد سمت خانه وقتی که شاکی بود از جور زمانه وقتی به دستش بار سنگین داشت، مادر یک یا علی می گفت از دل ، عاشقانه عطر خوش نامت که می پیچید در باد در سجده می افتاد گل هم بی بهانه دست پر از مهرت...
من چقدر خاطره ی نداشته دارم از تو ، چقدر قرار های نگذاشته ، کافه های نرفته ، نیمکت های ننشسته ، چقدر دوستت دارم های نگفته ، حرف کمی نیست وفاداری به دست هایی که تابحال لمس نکرده ای . .. .. بهزاد غدیری
