ای گلِ من! غروبِ چشمانت؛ بهارِ قلبم را خشکاند. شقایق‌های احساسم در غمِ نبودنت بر دل خود داغ زدند. و کبوتران امید بال‌هایشان را، چیدند و در عزای تو با پرواز وداع گفتند!!
همچنان جای تو هر روز خالی و خالی تر میشه و در روز مادر غم نبودنت ویرانم می کند کاش بودی و این روز قشنگ را جشن می گرفتیم
