نیمه شب آمد خیالت، نیمه جانم را گرفت ابر دلتنگی دو باره آسمانم را گرفت تا دلم در کوی دلتنگی برایت می سرود لکنتی امد زبان بی زبانم را گرفت درمیان خاطراتت در وداع آخرین قطره قطره اشک آمد دیدگانم را گرفت عمر من سر میرود باحسرت آغوش تو با...
«برای آخرین بار، دستش را فشردم و جدا شدیم برای همیشه. قطار حرکت کرده بود، در کوپه کناری که خالی بود نشستم، و تا ایستگاه بعدی گریه کردم.» _آنتون چِخوف
به وقت وداع وقتی باران خاطره شروع به باریدن میکند؛ واژه ها درگِل افکار گیر میکنند و قدم ازقدم برنمیدارند اینجاست که سکوت به شکل قطرات مُرواریدی از ناودانی چشممان غلطیده وروی گونه خودنمایی میکندوسپس سیل اندوه ، غمی سنگین ونگاهی دوخته شده به مسیری که راه برگشت برای کسی...
+ به اولین گلی فکر کن که بر زمین رویید - به آخرین برگی که از درخت افتاد + به اولین برق برخورد دو چشم - به اولین قطره ی اشک + به شوق و شکوه ابراز - به درد و غم وداع و انکار + من از وصال می...
پنجره ای رو به ایستگاه قطارم؛ با منظره ای مکرر از وداع... آدم های زیادی هرروز مقابل چشم های من خداحافظی می کنند، چمدان های زیادی هرروز مقابل چشم های من ایستگاه را ترک می کنند، و تنها من می دانم که هیچ آدمِ چمدان به دستی را دوبار در...
سلام على حسرت بَقیَت فی القلب؛ و ربّما ستبقى سلام بر حسرتی که در قلب 🖤ماند و خواهد ماند القلب💔مجروح و محزون من مصیبتک و چه سخت است وداع با تو وقتی طاقت جدایی نیست جسمم می رود اما روح و قلبم کنار می ماند پنجشنبه های دلتنگی وادی السلام...
وداع آنزمان که در هم غرق میشویم و بوسه های تلخ کلام خداحافظی بین ما ، من و تو را بوجود میآورد ؛ به ژرفی عمق اندیشه ها و جاده ی بی برگشت عمر لحظه ها . . .
بنگر چگونه دست تکان می دهم گویی مرا برای وداع آفریده اند! خنجر شکست در لای کتف من مویت کلاف دود بدرود!
ابر و باران و من و یار ستاده به وداع من جدا گریه کنان، ابر جدا، یار جدا
وداع پایان نیست. وداع جاودانگی لحظه ای است که یکی می رود و یکی می ماند. پس از آن دیگر نه آنکه ماند همان است که بود و نه آنکه رفت . تکه ای از هر کدام در دیگری جا می ماند تا اَبدالآباد.
دوری جانان بود از دوری جان تلختر درشمار زندگانی نیست ایام وداع
خشکید درخت سبز این باغ ، پدر نامت شده سرلوحه ی آفاق ، پدر تا لحظه مرگ بی گمان می ماند در سینه من نشان این داغ ، پدر ... بهزاد غدیری / شاعر کاشانی
بیا وداع کنیم ... بیا وداع کنیم ... اگر بنا باشد کسی از ما بماند ... همان به که تو بمانی ... "کینه ی" تو به کار این دنیا بیشتر می آید تا "عشق" من !......
وقتی ، بهارم بودی با چشمانت پر می گرفتم تا کهکشان آیینه ها امّا....... چه زود ،پرم را چیدی با رفتنت که حتّی قادر به حرکت نیستم. وداع تو، تیر خلاص زندگی ام بود .... حجت اله حبیبی
خانه آنجاست که دل خوش باشد. پنجره ها را بسته ام. نمی خواهم ذره ای از هوای نفسهایت، از درزهای خانه هدر رود. نفس می کشم. نفس می کشم و ذرات تو را در ریه هایم ، بو می کشم. هوای خانه؛ هوای توست. هوای وطن است. هوای مزرعه ها...
فرشی به زیر ِپای تو از سبزه زار بود من بودم و تو بودی و فصل ِبهار بود افتاده بود، ماه در آغوش جویبار خیره، نگاه ما به دل جویبار بود زلفت نمی گذاشت ببینم تو را درست ! من تازه کار بودم و او کهنه کار بود از من...
برف می بارید کنار پنجره ایستادی رفتن مرا نظاره کردی دانه های برف به دستان لرزانت که با من وداع می کرد می نشست وهرگز نمی دانستی سالها بعد یک روز برفی من در دستانت آب می شوم
از آخرین بار که عکست را بوسیدم، بسیار پیر شده ام، ای زنی که غم لبخندش را دوست دارم. از آن آخرین بار، که ازحروف کلمه تراشیدم و به پای نبودنت ریختم، تکه تکه از دست رفته ام، همان طور که شاعری که دوستش داری گفته بود. هربار به آسمان...
من هر روز وقتی چشمانم را باز می کنم، ازت تشکر می کنم برای قلبی که به من سپردی. هنوز پشیمانم از اینکه چرا هنگامِ وداع، بوسه های بیشتری روی ترقوه ات نزدم. من هنوز مثل همیشه، ساعت ها به یک نقطه خیره می شوم و حواس پنج گانه ات...
به عقل سر بسپارم دعای خلق این است روا مباد دعایی که عین نفرین است رهایم از هوس دیدن بهشت که عشق طمع بریدن از این سفره های رنگین است اگر چه دین مرا گیسوی رهای تو برد کسی که بنده ی موی تو نیست بی دین است تو هم...
به تازگی آموخته ام که همه برای منفعت خودشان یاد من میوفتند ، برای کمی بهتر شدن حال خودشان دست به هرکاری میزنند، آموخته ام که باید از هرکسی انتظار هرکاری را داشته باشم باید خودم را از این جماعت منفعت طلب دور کنم ، حتی اگر درحال مرگ باشم...
چشماتو ببند، باز کن؛ سه کلمه ای رو بنویس که تعریفش می کنه. نوشتم: شراب، آزردگی، فراق. نوشتم خواستن، ابتلا، نخواستن. نوشتم بوسه، سکس، وداع. نوشتم آغوش، نوازش، خشم. خط زدم همه رو، داشتم دکتر رو عاشق تو می کردم. نوشتم جان من است او. دکتر گفت این چهارتا کلمه...
امشب در نقطه تلاقی شعبان و رمضان به هنگامه وداع از آن و نشستن بر سر خوان بیکران رحمان بی گمان میزبان خود خداست پس هر آنچه آرزو دارید، درخواست کنید که امشب، شب استجابت دعا است
همه باران دوست دارند اما من باد را.... باد که می وزد تنها چیزی که در خاطرم تداعی می شود یاد چشمان توست که تمام مرا به رقص وا میدارد باد که می وزد روحم تا بلندای بادگیرهای شهر می کشاند و نگاهم میدود در پی دیدارت دزدکی در میان...
