جمعه , ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۳
عصر پاییزی بودخنکایی دلچسبخش خشی رنگ به رنگجذبه ی پر کشش برگ و بادزندگی طعم اناربه جهان می بخشیدنفس قدس تو در من جاریآتش عشق فروزان در قلبطعم شیرین و گس خرمالوبه گل خام تنم جان بخشیدبه چه پائیزی شد...
ای آتش هورمزد؛ پیوسته افروخته باش در این خانه، روشن باش در این خانه، فروزان باش در این خانه تا دیر زمان، تا رستاخیز بزرگ و نیک.ارزانی ده به ما ای آتش هورمزد، رامش آسوده، روزیِ آسوده، زندگی آسوده، رامش فراوان، روزی فراوان، پارسایی کامل.ای رهاننده از سختی ها، نیک گردان خانه ی مرا، ده مرا، شهر مرا، کشور مرا و سرافرازی های میهن مرا...چهارشنبه سوری این سنت اجدادی خجسته باد،جان وروح تان سرشار از گرمای آتش اهورایی...
