متن فروزان

عصر پاییزی بود
خنکایی دلچسب
خش خشی رنگ به رنگ
جذبه ی پر کشش برگ و باد
زندگی طعم انار
به جهان می بخشید

نفس قدس تو در من جاری
آتش عشق فروزان در قلب
طعم شیرین و گس خرمالو
به گل خام تنم جان بخشید

به چه پائیزی شد

ای آتش هورمزد؛ پیوسته افروخته باش در این خانه، روشن باش در این خانه، فروزان باش در این خانه تا دیر زمان، تا رستاخیز بزرگ و نیک.
ارزانی ده به ما ای آتش هورمزد، رامش آسوده، روزیِ آسوده، زندگی آسوده، رامش فراوان، روزی فراوان، پارسایی کامل.
ای رهاننده از سختی...