پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
شده چون ماه شب روی تو عشقمدو شمشیرست دو ابروی تو عشقمقامت خورشید کنارت خمیده ستبس که بلندست شب موی تو عشقمگرچه صد بار مرا پس زده ای چشمانتمی کشد مرا باز سوی تو عشقمچه شود ساخت از قلب مریض وقتی گل ببندند به گیسوی تو عشقمای ماه تر از ماه کجایی که بدانی ؟مثل پلنگ آمده ام سوی تو عشقم...
