در قمارِ حق، شکستِ دل، نشانِ بردن است برد اگر با او بود، دل چه خوش سپرده است در میانِ خلوتِ دل، نیست جز تنهایی‌اش اوست تنها، اوست یکتا، اوست هم‌نفسِ سجده است گر دهی دل را به بادِ مهرِ بی‌پایانِ او باخت ظاهر گشت، اما برد با تو دربر...
نبضِ آرامش درونم می‌تپد وقتی باورم سرشار می‌گردد از شکوهِ ناب و بی‌پایانِ مهر
