پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
تو هوای تو که باشم ،صاحب کل زمینممن همه دنیامو دادم، زیر چتر تو بشینمشوق تسلیم تو بودن، لحظه لحظه تو تنم بودبهترین تصویر عمرم ،عکس زانو زدنم بودعکس زانو زدنم بود ...تو یه طوفان من جزیره ،من ناپلئون تو دزیرهجز تو کی میتونست از من،همه دنیارو بگیرههمه دنیارو بگیره ......
تراژدی این است که ما زیادی جوانیم. سرعت گندیدنمان کافی نیست. برای همین است که آدمهای بزرگ نداریم. برای بوجود آمدن مردان تاریخی، قرن ها سابقه گندیدگی لازمست؛ برای بارور شدن مردان بزرگ، کود تاریخ لازم است؛ گل های عجیب و غریبی که بوجود می آورد، مثل گاندی، ناپلئون. اینها همه از اعماق کثافت بیرون می آیند، از ته بیست قرن چرک و خون و کود تاریخ سر بلند می کنند ...رومن گاری | خداحافظ گاری کوپر...
