نخل نه فقط درختی‌ست در آفتاب که دخترِ بلندبالای جنوب است زیبا، آرام و پر از صبوری خاموش و من در دل مرداد در کنارش ایستاده‌ام نه برای تکیه برای فهمیدن زن، گاهی مثل نخل است نمی‌گوید نمی‌لرزد اما می‌ماند.
یه جاهایی، مثل نخلای بلند جنوب، نیازی نیست تو چشم باشی کافیه سایه باشی برای خسته‌ای که دنبال نفسه! مثل نسیم نرم کارون بی‌صدا عبور کن، اما واقعی. اینجا، هر لحظه بوی آفتاب می‌ده، و خاک زیر نور، صبوری می‌کشه. اهواز جایی میان نور و نفس
