متن اهواز

اهواز، شهری که خورشید را با نخل‌ها قسمت می‌کند و کارون، هر شب ستاره‌ها را در آغوشش می‌شمارد… بوی خاک باران‌خورده‌اش شعر می‌شود، گرمایش آغوش، و غروب‌هایش قصه‌ای که هرگز کهنه نمی‌شود. اینجا، نبض جنوب می‌تپد، اینجا، دل من خانه دارد
تاریخ انتشار
۱۳ اسفند۱۴۰۳

در پاییزِ طلایی اهواز،
نامه رسانی از جنس باد می آید؛
سروصدای برگ ها، شبیه نوای دل،
در جاده ای که به عشق ختم می شود.
گل های کاغذی در پیچ و تاب نسیم،
رازهای گذشته را در دلِ من زنده می کنند.
ساعت صفر عاشقی، در لحظه ای که...

آخرهای پاییز است.
هوای سرد اهواز، از همیشه سنگین تر به نظر می رسد،
با طعمی از خاک و دود در دهان.
جیرجیرک ها در تاریکی شب، سکوت را به هم می زنند،
و قورباغه ها در برکه های کم نور، همچنان می خوانند.

یاد شب های یلدا، که کنار...

ای خاک به خون شسته چرا بر سر مایی
از ما تو چه دیدی که چنین پیک بلایی

هر گوشه ی تو ریخته است خون جوانی
انگار فراموشِ تو شد خاک کجایی

دانم که تو از درد خیانت به عذابی
رسم این نَبود دادِ خود از ما بستانی

روز و...

سرباز باشی و سر پستت و ناگهان،
ناخوانده تیری از سر تو سر در آورد

یا کودکی که شوق اول مهر از خیال تو،
با ماشه ی تفنگ کسی پر در آورد

اهواز می شوی و پس از جنگ و دود و گرد،
خون از تمام جان و تنت چکه...

مثل آذر ماه کردستان نبودت سرد بود
کلبه ی سرد مرا شهریور اهواز کن