بهار دستم را نگرفت، رفت مُشتی پَر در مردمکم پرواز کرد.
زمانی که بهار با خانواده ِ خود ، - در دیار ِ بیگانه باشد باد ِ پاییز با سرمای سخت ، ترا می آزارد.
