شنبه , ۲۹ دی ۱۴۰۳
پریده توی گلوگاهمجناغِ پنجره ی شادیاگر که مجلسِ رقصی نیستبه توپِ سرفه ی من خو کنببخش تحفه ی خشکم راعروسِ خسته ی طهرانی«آرمان پرناک»...
خدای تیر گلوگاه غم مرا بشناسبرای عرض ادب آمدم مرا بشناس...