حواس پرتی؛ به جایی رسیده ام نه جمعِ توست نه منهای تو
دنیا همه پوچ تو تنها گل من
زل می زند سکوت به چشمان یار
بیرون از پیله ی خود راه گم کرده بود پروانه ی غریب
