پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
گل من، پیش من میمیری، میپوسه ریشت. کسی از گل به تو کمتر بگه؛ دیوونه میشم. گل من میرم و قلبم همیشه میمونه پیشت. گل من میرم از پیشت. عشق تومیمونه پیشم..... برشی از ترانه...
از رنگ و ریا هیچ نبردی بویی؛با نوگلِ خوبی و صفا هم خویی؛آن قدر، تو بیرنگی و خوبی؛ گلِ من!که احساسِ دلم جز تو نبیند رویی!زهرا حکیمی بافقی،کتاب دل گویه های بانوی احساس.🌿❤️🌿...
گل من چشم مدهوشت گلوله ستهمان لب های خاموشت گلوله ستبرای کشتنم خنجر چه لازمانار زیر تنپوشت گلوله ست...
نازنینم ، گل من !با بوسه ای بر دستان کوچکت و تبسمی به نگاه مهربانت می گویم: فرزند دلبندم! تولدت مبارک...
تو بیا بیا و بنشینچو شکوفه ای به جانمگُلِ من اگر تو باشی،️همه ی عُمر باغبانم...
دنیا همه پوچ توتنها گل من...
گل من سرکش و زیباست دل آراست ولی حیف!در سینه جفا و ستم اندوخته است...
