در طاق های بلندِ آسمان هر شب بهاری است گُل های سرخِ بی شماری در جامِ زرّین می شکوفند گویی فروغی می تابد از آن ابرهای ارغوانی بر موجِ گُل ها ای کاش بر ابرِ سپیدی می نشستم همراه با نور و نسیمی تا آن گلستان می رسیدم
زرد،سُرخ،ارغوانی برگ های مهر آویزان در بازیباد
