متن سرخ

سرخ؛

آبی؛

سرخابی...

زندگی در عشق،

سرخ می تپد؛

سبزتر از آبی،

جریان دارد...

رنگهای زندگی را،

دوست دارم...

زهرا حکیمی بافقی،
شعر سرخابی.

سبز می شود
و سرخ ،
و زرد ،
و میان این همه شدن
هیچ کس بر تنِ پاییز
خسته نباشی
حک نمی کند.

خسرو،
اندیشه های لطیف داشت
مثل گل،
و مثل خون
سرخ بود،
و
گهواره های سکون را،
به تکاپو واداشت
با مرگِ سُرخ.

پاییز به قلبم نفوذ کرده است
و تنهایی ام را در آغوش می کشد
روحم در میان برگ های سرخ رنگ فرو رفته است
حرف های عشق را در سکوت قرمز پاییز می بینم
پاییز را تنها می بینم

غزل قدیمی

سرخ می گردد دلم، از شادیِ بودن، کنارت؛
آبیِ احساس دارد، رنگ و روی خاطراتت!
دل طراوت می سِتاند، از صفای حُسنِ قلبت؛
آب می نوشد وجودم، از سبوی خاطراتت!
شاعر: زهرا حکیمی بافقی، برشی از یک غزل سرخابی، کتاب آوای احساس

پیراهن و گلِ سر، شال و لب و گونه هایش همه سرخ
نکند منه عاشق پیشه ی پرسپولیسی را شش تایی بکند؟

مثل خنثی گر بمبی که دو سیمش سرخ است

مانده ام قید لبت را بزنم یا دل را

چه خوب دوست شده ام با گلها...

می دانم شب ها حسن یوسف
با محبوبه ی شب راز می گوید...

و اقاقی ناز و غمزه هایش را از نرگس های باغچه تقلید می کند
و لاله به جز قصه ی عشق نمی خواند
و از کاکتوس تنهاتر...
گل سرخ پژمرده...

قلب سرخ و بزرگ جهانی
افتخار دل عاشقانی
عشق و خوشحالی و جشن و لبخند
این هم از پنجمین قهرمانی

لالایی ناگهان رفتن
ستاره، کوچ، تنهایی
یه سرخِ دیگه پرپر شد
چه روزایی، چه دنیایی

خوابت آرام، پروازت بی خطر و سفرت خوش

حدیث ها شنیدم از عشق
که چون انار
سرخ و شیرین است
به گمانم شیرینی اش از
امامت مولا علی
و سرخیش را
امام حسین ضامن شد
با زلال خون خود و اصحابش

کبود و سرخ و بنفش و ...
هزار رنگ تر از این
جناب جنگ! بفرما
جهان قشنگ تر از این

حالا که مُرداد است
بیاویز پِچ پِچی از دهانت
بر آن لاله که دیده نخواهد شد،
سرخ چون داغی بر بالِ این پروانه
در بندِ زنجیری سرد

می بوسمت در برف
سرخ و عمیق و ژرف
با عشق و طولانی
دور از حدیث و حرف

قرمز سربلند من
بزن دوباره گل بزن
سرخ بزرگ و قهرمان
همیشه قهرمان بمان
تو عشق و افتخار من
صعود تو بهار من
پرسپولیس قهرمان
عشق تویی درین جهان

قرمز بپوش
که جهان با لب هات هماهنگ شود
این گونه سرخ
همین گونه سرخ تر
قرمز بپوش
و با خودت چیز مبهمی زمزمه کن
من این شعر را
از لب های تو سروده ام ️

️️️

پدر سرخ می کند صورت به سیلی
رخ فرزند نگردد زرد و نیلی

در زمستان،صورت پدرم سرخ بود
همه گفتن از سرماست.
در تابستان،صورت پدرم سرخ بود
همه گفتن از گرماست.
هیچکس نگفت
سرخی صورت پدرم از سیلی روزگار است...

سرخ میشوی وقتی

می شنوی دوستت دارم …

زرد میشوم وقتی

می شنوم دوستش داری

چهارشنبه سوری راه انداخته ایم

سرخی تو از من

زردی من از تو !

همیشه من می سوزم

و همیشه تو می پری

سبز یا سرخ
گاز زده ام همه سیب های جهان را … هیچ کدام طعم لبخندهای تورا ندارند .. دخترکوچولوی شیرینم

درخت سیب
میوه سرخ وشیرینش را
پس از در آغوش گرفتنم
هدیه داد

وقتی دلتنگم
به تو می‌اندیشم
یاد تو مربعی.ست محو و لرزان
در زمینه ی خاکستری روشن
در این مربع ها
من با بهم زدن پلک‌هایم
گذشته را نقاشی می‌کنم
بین من و تو
غبار و دیوار است
به سحر این مربع ها
من از دیوارها می گذرم
در رسیدن به...

یلداست امشب ...
دوباره دور هم جمع می‌شویم و بلندترین شب سال را کنار هم صبح می‌کنیم. در این شب‌های سرد، دلمان را گرم می‌کنیم به بودن آدم‌هایی که دوستشان داریم. هندوانه می‌خَریم. هندوانه‌ای که مثل آینده در بسته‌ست و هیچکس از درونش خبر ندارد. هندوانه‌ای که مثل زندگی سرخ...

دانه‌ی سرخ اناریم و نگه داشته‌اند
دلِ چون سنگِ تو را در دلِ چون شیشه‌ی ما