متن ای کاش

ای‌کاش؛
انسان،
همواره،
انسان می‌ماند؛
خدایی و آسمانی؛
با سرشتی،
پاک و ایمانی!

ای‌کاش
انسان
بلای جان انسان
نبود هرگز!

ای‌کاش
بشر
با دیده‌ی شر
به جهان نمی‌نگریست
و همواره
از پنجره‌ی نگاه احساس خویش
گل‌دشت زندگانی را
نیکو می‌دید
و با سرمستی
از زیبایی‌های باشکوه
و پرراز و رمز هستی
به بهترین شیوه
و پاک‌ترین راه
بهره می‌برد!

ای الهه ی ناز
امشب امشب امشب مهتابم باش
یک امشب را مهمان خوابم باش!
امشب امشب یادم باشی ای کاش…


_برشی از ترانه

ای کاش به رویای تو بر می گشتم
چون رود ،به دریای تو بر می گشتم

ای کاش که از پنجره ها بی پرده
باران ، به تماشای تو بر می گشتم

سپیده اسدی باتخلص مهربان

روزهایی که بی تو می گذرد
گرچه با یاد توست ثانیه هاش
آرزو باز می کشد فریاد
در کنار ِ تو می گذشت، ای کاش!

ای کاش فرصتی بود حتی برای یک بار
با تو نفس کشیدن میشد دوباره تکرار
ای کاش می شد امروز در چشم تو غزل خواند
بار دیگر تو را دید نام تو را عشق خواند…


برشی از ترانه

گفت نمردیم و چه چیزها دیدیم،
گفتم ای کاش مرده بودیم و نمی دیدیم!

ای کاش
نسیم صبحگاهی
مرا با خود ببرد
به دشت بنفشه های وحشی
به کوچه باغهای مهربانی
جایی که مردمانش
جز
بذر صداقت و سادگی
چیزی نمی کارند در دل خاک
و نمی چینند
جز میوه ی راستی
و حرفی نمی گویند جز حقیقت
نمی دانم
به جایی دورِ دورِ...

ما ادما خیلی بی طاقتیم ، تا یه چیزی میشه میگیم تمومه دنیا به آخر رسید.
ولی همه چیز گذراست ، همه چی ..
چیزی که فکر میکردی بدون اون نمیتونی زندگی کنی یک سال بعد دیگه یادت نمیاد چی بود !
طی زمان شاید درد بکشی ولی بعد یه...

شاباش
ای کاش که اسرار مرا فاش نمی کرد
کاری که نباید بکند... کاش نمی کرد

خورشید جهانتاب فلک نور طلائی
در شبکده ظلمت خفاش نمی کرد

آهی که چکید از سر مژگان نگاهی
تصویر ترین پرده ی نقاش نمی کرد

ما را چه به رسوائی اگر در گذر عشق...

ایراد همه ی ما اینه فکر می کنیم خیلی وقت داریم
برای این که کارهامون و انجام بدیم
حالا وقت هست بگم دوسش دارم ...
حالا بعدا تلاش می کنم ...
و ...
بعد ناگهان به خودمون میایم سالها گذشته
و ما هنوز شروع ام نکردیم
یک حفره تاریک توی...

در طاق های بلندِ آسمان
هر شب بهاری است
گُل های سرخِ بی شماری
در جامِ زرّین می شکوفند
گویی فروغی می تابد از آن ابرهای ارغوانی
بر موجِ گُل ها
ای کاش بر ابرِ سپیدی می نشستم
همراه با نور و نسیمی
تا آن گلستان می رسیدم

دل بسته به سکه های قلک بودیم...
دنبال بهانه های کوچک بودیم
رویای بزرگ تر شدن خوب نبود ؛
ای کاش تمام عمر
کودک بودیم!
.

ای کاش دوباره شهر پر شور شود
ای کاش دوباره خانه پر نور شود
ای کاش خدا دوباره لطفی بکند
تا استرس از بهارمان دور شود ...

جغرافیای کوچک من بازوانِ توست
ای کاش تنگ‌تر شود این سرزمین به من
‌

ای کاش یاد میگرفتیم
عصبانیتمون از دست دیگران رو،
سر کسی که از همه جا بیخبره
و واسه خوشحالی ما تلاش میکنه،
خالی نکنیم...

فریاد و غم وآه خدا.. کاش نبود

ای کاش که ای کاش که ای کاش نبود

ای کاش هنوز بچه بودم چون فک میکردم مال منی و بهت میرسم ولی دیگه.......

رود اگر دل به درختی بسپارد کافی‌ست
تا بخشکد وسط راه، به دریا نرسد

فال حافظ که بگیرند همه می‌فهمند
کار عاشق فقط ای کاش به یلدا نرسد .

جغرافیای کوچک من بازوان توست
ای کاش تنگ تر شود این سرزمین من

ای کاش می‌توانستند
از آفتاب یاد بگیرند
که بی‌دریغ باشند
در دردها و شادی‌هاشان
حتی
با نانِ خشکِشان
و کاردهایشان را
جز از برایِ قسمت کردن
بیرون نیاورند

ای کاش
کسی می آمد
و غم ها را از قلب
اهالی زمین بر میداشت...

ای کاش میبردی تمام خاطراتت را
از تو برایم یک بغل افسوس مانده