متن اشعار معنوی

دست‌های مهربانت
سایه‌سارِ قلب‌های خسته بود
و آفتابِ نگاهِ گرماییِ تو
آرامش دل‌های شکسته را
تضمین می‌نمود
اینک؛ امروز
کوچه‌های کوفه وامدارِ تواند
ردّ پاهای مهربانت هنوز
جاری‌ست
در شبانه‌های هر کوی و برزن
و نگاهِ گرمِ دستانت
چنگِ نوازش می‌نوازد
بر گونه‌های یتیمانِ بیوه‌زن
کودکان، امروز
در سینه‌هاشان بسیار...

محراب، چو شد به اوج، در مسجدِ شب
خواهنده‌ی نورِ بی‌نهایت، علی بود

فُزتُ... بُوَد آن کلامِ او لحظه‌ی عشق
مشتاق، به ملجاءِ شهادت، علی بود

شد خانه‌نشین زِ جور، هر چند؛ امّا
آقای سیاست و، صلابت، علی بود

احساس و محبّتش وسیع و، بسی ناب
آن ناجیِ مردم از فلاکت، علی بود