متن آرامش بخش

دست‌های مهربانت
سایه‌سارِ قلب‌های خسته بود
و آفتابِ نگاهِ گرماییِ تو
آرامش دل‌های شکسته را
تضمین می‌نمود
اینک؛ امروز
کوچه‌های کوفه وامدارِ تواند
ردّ پاهای مهربانت هنوز
جاری‌ست
در شبانه‌های هر کوی و برزن
و نگاهِ گرمِ دستانت
چنگِ نوازش می‌نوازد
بر گونه‌های یتیمانِ بیوه‌زن
کودکان، امروز
در سینه‌هاشان بسیار...

گل ها اهمیتی نمی دهند که جوان هستی یا پیر؛
تنها می دانند چطور احساس جوانی را در تو بیدار کنند.

مهربانی، نغمه‌ای در جان دل
چون نسیمی در بهار آب و گل
چشمه‌ای جوشنده از لطف و صفا
روشنی‌بخش ره شام بلا
دست گرمی بر تن سرمای درد
مرهمی بر زخم‌های ناگزد
بی‌دریغ و بی‌غرور و بی‌ریا
همچو باران در میان کهربا
هر کجا لبخند را معنا کند
غنچه را...

تو آفتاب محبت بی‌کرانه‌ای
مهری که بی‌دریغ، به دل‌ها نشانه‌ای
چون شانه‌ای که غصه‌ی مویم ربوده ای
چون سایه‌ای که بر سر من بی‌بهانه‌ای
در چشم‌های خسته‌ی تو خواب گم شده‌ست
اما هنوز روشن و گرمِ ترانه‌ای
دستت پناهگاه من از بادهای تلخ
آغوش تو امید منِ کودکانه‌ای
وقتی که...

آرام باش، هر چه شود خود به جای خویش
طوفان اگر رسد، رود آن بر رهی ز پیش

باید که در هجومِ بلا قد برافرازی
در پیچ و تاب حادثه، با صبر چاره‌ جویش

هر سو هزار راه و نگاهی به پشت سر
دل را اگر ز وهم رهانی، شود...

موسیقی و روشنایی جادو رو به زندگی میارن.

تو را ببینم؛
می بوسم
نوازشت می کنم
برایِ تو خواب تعریف می کنم
تو را ببینم،
بغل می کنم
تمامِ رویاهایَ م را می بینم
وَ به تمامِ آرزوهایَ م
می رسم
تو را ببینم
خوب می شوم، آقا می شوم
به تو سلام می دهم
نماز می خوانم...

"ربنای شجریان... صدایی که بوی خدا می‌دهد"

هر بار که صدای ربنای شجریان در گوشم طنین انداز می‌شود، انگار قلبم از زمین کنده می‌شود و به آسمان می‌رود. انگار همه‌ی خستگی‌های دنیا رنگ می‌بازند و جایشان را نسیمی از آرامش پر می‌کند.
چه کسی می‌تواند آن نغمه‌ی ملکوتی را بشنود...

شب تنها همـבمیست کـہ ما را בر سکوت بـہ آرامش مے خوانـב
شب تنها مونسیت کـہ ما را با صـבاے جیک جیک پرنـבگاט آرام مے کنـב..
شب تنها یاریست کـہ با صـבاے نت باراט و ،وزش آرام باב برایماט لالایے مے خوانـב ..
شب پر از اسرار است ؋ـقط کا؋ـیست...

کافیست
صبح که
چشمانت را باز میکنی
لبخندی بزنی جانم
صبح که جای خودش را دارد
ظهر و عصر و شب هم
بخیر میشود...

رمضاט آمـבے בر عیـב یا ربنا بگو
عیـב نوروزم בر رمضاט شـב بهشت یا ربنا بگو
سـ؋ـرـہ ے ا؋ـطار בر عیـב باز شـב و نشستیم בر محـ؋ـل خوباט یا ربنا بگو

عیـב نوروز با رمضاט בست בر בست آمـב یا ربنا بگو
خـבامهماט نوازست و בر خانـہ اش باز است...

چهارشنبه ها
را می توان حسابی دوست داشت!
نزدیک به آخرِ هفته و
آسایشِ روزهایِ شلوغ اند!
بعضی از آدم ها مثلِ چهارشنبه اند.
دوست داشتنی
باعثِ آرامشِ روزهای شلوغ
و یک جور حالِ عجیب را در دل احیا می_کنند!
شاید ماهم چهارشنبه کسی باشیم
حواسمان به چهارشنبه های زندگیمان...

پاره ی بزرگی از آسمان بی ابر کافی است تا آرامش را به دل های پراضطراب بازگرداند.

مرهم زخم ما فقط دعای مادر است.

ای دوست غم مخور آه تو وجدان خوابش را بیدار میکند..
میدانم دست یاری دراز کردی و سیلی قضاوت خوردی..
آه تو ،تازیانیست به وجدان خفته اش ..
غم مخور فصل ها در حال گذر هستند..
خزان تو بهار میشود

لطفی که به من تو داشتی کافی بود
بی منّت و چشم داشتی کافی بود

یک آیه قرآن و حتّی یک سیب
یا خنده برای آشتی کافی بود

آغوشِ تو


سرکوبِ هیاهویِ جهان است...

آرامش را مدیون سکوت کردنمان هستیم..
سکوت جوابیست منطقی ،
برای کسانی است که نادان هستند،به این علت که نادان را از هر طرف بخوانید نادان است پس توضیح اضافه برای نادان ها اشتباه است …
سکوت بهترین و گزیده ترین توضیح و جواب است.

ارامش را مدیون کسانی هستیم ک درک می کنند نه قضاوت …

خورشید دوباره با نوید آمده است
از پنجره ی ابر سپید آمده است

برخیز ببین دوباره از مشرق عشق
یک صبح پر از نور امید آمده است

بعضی آدما مثل موزیک بی کلام می مونن
حرفی نمی زنن ولی حضورشون به قلبمون آرامش می ده ️

دیالوگ :

ورتر : برایم شعری بخوان که حالم خوب کند
شارلوت : در آغوشت می گیرم ، این شعری ست که دوست دارم برایت بخوانم

سپیده که سر بزند
در این بیشه زار خزان زده
شاید گلی بروید
شبیه آنچه در بهار بوییدیم
پس به نام زندگی
هرگز نگو هرگز

تو
آرامش بخش تمامِ وجود منے


️️️
‍ ‍ ‍ ‍