متن آرامش بخش

باشد که دلبری را به کوی ما رسانی
زین دردها رهانی این دل آسمانی

با خنده‌ای بهاری، غم از دلم زدایی
چون آفتاب شادی بر بام بی‌کرانی

در چشم تو ستاره، در جان من ترانه
آهسته قصه‌گویی از راز جاودانی

از بادهٔ نگاهت مستم چو موج دریا
در ساحل تماشا،...

ماه از موی تو محراب منور ساختن
مِهر با موجِ نگاهت مهر دیگر ساختن

باد با بوسهٔ باران بر بهارت بست رَخت
باغ با برقِ حضورت رنگی از زر ساختن

رود در رقصِ رُخَت راه رهایی را گرفت
موج با مژگانِ تو طوفانِ گوهر ساختن

شب به شبنَم‌خیزِ چشمت چَشمِ...

باشد که روزگار اندکی مهربان‌تر شود
باد بوزد و زمین برقصد با نوای قاصدک‌ها
باران ببوسد گونه‌ی خاکِ تشنه را
خورشید، بی‌غرض، بتابد بر پشت‌بام‌ دل‌ها
دستی اگر شکست،
مرهمی از مهر باشد، نه داغِ داوری
و هیچ‌کس
در تنگنای تنهایی، گم نکند نام خودش را...

بغل کن مرا.
دنیایم آغوش امن و گرم تو را کم دارد

نمی‌دونم اسم این حال رو چی بذارم
هر بار که پا گذاشتم اینجا، یه جور سبک شدن توی رگ‌هام دویده.
گنبد فقط طلا نیست، یه خورشیده که به جای آسمون، وسط زمین طلوع کرده.
اینجا حرف نمی‌زنی،
اینجا دلت بلده چطور با خدا حرف بزنه، بی‌هیچ واژه‌ای، بی‌هیچ واسطه‌ای.
اینجا...

عشق مثل نور صبحگاهی ست
نرم،روشن،ساده...
ولی زندگی بخش.

چه خوش رسید شعرِ تو
به چشمه های جان من

که واژه واژه اش پُر از
نسیم آشنای توست...

مَردُم خدا مراقبِ ماست
جز خیر ما ندید و نخواست
آری خدا که در همه جاست
از شرّ دشمنان چه هراس
تنها حساب بر نظر و اَلطافِ کردگار کنید...

بیا و بنشین در کنارم
تاکه دست غمت را بگیرم
به دست لبخندم بسپارم
تا که شاید دستان اندوهت بریده گردند
که میخواهم رسم رفاقت را به جای آورم

نه دلم می‌خواست کسیو بشناسم،
نه اعتمادی برام مونده بود،
نه حوصله‌ی شروع دوباره‌ای رو داشتم که تهش به یه خداحافظی ختم شه.

اما تو…
با یه لبخند اومدی،
با یه “حالت خوبه؟” که فرق داشت با بقیه،
با یه نگاه که قضاوت نمی‌کرد،
با یه حضور که انگار همیشه...

تو از من جدا نیستی، تو خودِ خودمی ...
مثل نفسی که بی‌صدا ولی حیاتی‌ست، تویی که تو تمام لحظه‌هام جاری‌ای.
گاهی فکر می‌کنم اگه تو نباشی، من هم نیستم.
نه چون نمی‌تونم، چون نمی‌خوام بدون تو حتی یه لحظه‌م رو زندگی کنم. تو تنها باقی مونده از منی، تو...

از اون ته‌ مهای قلبم که تا حالا بهش نگاهم نکردم دوسِت دارم. از جایی توی وجودم که همیشه ساکت بود، همیشه تاریک بود، اما وقتی اسم تو اومد، یه‌دفعه روشن شد.
تو اون پناهِ آخری، اونجایی که وقتی همه جا تاریکه، فقط می‌خوام پناه بیارم به آغوشت.
تو اون...

میلخا سینک:
یادت باشه ماهیندر،
هیچ چیز نمیتونه به کسی که
زیر چتر خداست آسیبی برسونه.

آن‌گاه؛
که در اقیانوس بی‌کران آزردگی و بغض،
خویشتن را می‌کوشی،
از صمیم جان،
خدا را فریاد کن؛
و آرام،
قرآن بخوان!

می‌دانم؛ می‌آیی:
صداقت را به خلوص می‌رسانی؛
قداست را به طلوع می‌نشانی؛
و شفقی از شفقت را،
پیشاپیش پنجره‌ی نگاهمان،
به تلالوء می‌کشانی...

آن‌گاه
که در پس کوچه‌های زندگی
گم می‌شوی
از صمیم جان
خدا را فریاد کن
و آرام
قرآن بخوان!

همینجوری زندگی می کنم. ‌‌میخورم، می‌خوابم.
میخوابم، ‌میخورم.
آرام،آهسته زندگی میکنم، ‌مثل درخت‌ها،
مثل چاله‌ی آب، ‌مثل نیمکتِ قرمزِ تراموا...

صبحم با خیال تو آغاز می شود
خیالی شیرین
خیالی دوست داشتنی
که چون زمزمه ی قمریکان باغ
بر شاخه های گل سرخ
آهسته نجوا می کنی
دلدادگی را در گوش گندمزارها

کنار پنجره ای نشسته ام به تماشای شکوفه های بهاری،

پرنده ها، میان ابرهای روشن صبح نمی پرند ، می رقصند،

کوه بی صدا آفتاب را در آغوش می کشد، آنقدر آرام
که انگار هزار سال عاشق بوده است،

و من با دلی تازه غبار روزهای رفته را می تکانم،...

در لحظه زندگی کن نه در فکر هایت

در عصر اتفاق‌ها،تو معجزه باش!
کسی چه می‌داند؛
شاید لبخند یک کودک
تمام سهم تو از بهشت باشد.

در دنیای پر از رویدادهای روزمره، با رفتار و کردارت متفاوت باش و معجزه آفرین.. شاید خوشحال کردن یک کودک، بزرگترین پاداش و بهترین سهم شما از بهشت باشد؛ پس به جای...

تکیه بر او بکن!
بهترین یارت اوست؛
همه، غمخوارت اوست؛
غمگسارت اوست...
تکیه بر او بکن!

یک نفر هست؛
می‌فشارد با گرمی،
دستان سردت را!
و می‌سراید برات با مهر،
بهترین سرود مهربانی؛
و خوبترین«ترانه‌ی مادری» را؛
و به باوری گرم می رساند دلت را!
تکیه بر او بکن!

یک نفر هست نزدیک به تو؛

نزدیکتر از شاهرگ جانت،

یک نفر هست با تو؛

که تو را هر لحظه می‌پاید،

و نگاهبانی می‌کند از جانت!

تکیه بر او بکن!