خواستم پهن کنم بستری از گل مادر زیرِ پای تو که خود بهتری از گل مادر عاشقِ سایه ی افتاده به خاکت هستم سایبان است که می گستری از گل مادر می نویسم غزل از جنسِ نگاهت هرروز می کنم پیشکشت دفتری از گل مادر اینقَدر با ادبیات کلنجار مرو...
به قرص کامل روی تو ماه می گویند به آن طرف که تویی شاهراه می گویند غروب نام جهان بوده قبل از آمدنت تو آمدی، به نگاهت پگاه می گویند زمین به قدرت بازوی تو تعادل یافت به کوه قبلِ طلوع تو کاه می گویند در آن هوا که نباشی...
من خودم دیدم تمامِ شب چراغش روشن است رفتنت را کوچه هم باور نکرده مثلِ من
ای کاش که دکتر بشناسد مرضم را یک (تو) وسط این همه دارو بنویسد
هر صبح پروانه می شوم️ به هواى باز شدنِ چشم هایت..
آب و جارو زده ام کل خیابان ها را سال من نو نشود تا تو نیایی امسال
