متن اهلی شیرازی

ماییم و نیمه جانی، آن هم به لب رسیده

نه صبر هست ما را، نه دل، نه تاب هجران

ماییم و نیمه جانی، آن هم به لب رسیده

ترسم که چشم تا بگُشایم، نبینمت

مژگان ز بیمِ هجرِ تو، بر هم نمی زنم

تو از آن زِ من گریزی ،که چو من هزار داری..

من از آن سوی تو آیم
که به جز تو کس ندارم

تو از آن ز من گریزی
که چو من هزار داری

گر کِشد خصم به زور
از کفِ من دامنِ دوست
چه کند با کِششِ دل
که میان من و اوست. . .