من که عمر نوح ندارم یک عمر در انتظارت بمانم! تا وقتی که اینجا هستم چرا نمیگذاری به آرزویم برسم و چشمانم چشمانت را ببیند... پروانهی دلم که اکنون بر روی گل رویت نشسته است پر نده! خسته بال است باغچهی خود را ول کرده و در این شهر غریب...
کی بر میگردی؟ دیگر حوصلهام سر رفته اینجا در این خیابان، در این سرزمین، در این ستاره! برگرد گلم! خودت میدانی که چند سردرگم و پریشانم برنگردی، من هم خواهم رفت! و چون رفتم، آه من نه، لیکن دعای مادرم نابودت خواهد کرد. کی بر میگردی؟
غیر از خدا، هیچ چیزی را نپرستیدهام. غیر از تو هم کسی را دوست نداشتهام. زیرا قلب هر شخصی تنها جایگاه دو چیز است: آنجا خدا و اینجا شیرین!
