بیو آشفته

پدرم گاه صدا میزندم شعر سپید!
بس که آشفته و رنجور و به هم ریخته ام

آشفته کرد / موی سرش را آذر/ دف می زند پاییز

آشفته تر از موی تو این حال دل ماست...

چه کند با غم تو این

دل آشفته ی من ؟!