متن آذر

چو خوش است از راه برسی

یاد آبان بروَد، بوسهٔ آذر برسد

ارس آرامی

با مهر بیا
که آذر ،
بی مِهر
پا به خانه بخت نمی گذارد .
حجت اله حبیبی

پاییزدارد آخرین نفس هایش را میکشد و دگر عمری باقی نمانده! اما در آن سو زمستان آبستن است! ودرانتظار دختری سفید رو به نام آذر نشسته است....!

Sogol

عمر به آذر می رود دی ماه و اسفند نیز هم

رفتن مهرش ز دل، بشنو ولی باور نکن

ارس آرامی

به امید آذر آمدم و باران هم کاری نکرد

این پاییز به دل چه حیله ها دارد؟!

ارس آرامی

و اما آذر ...
پر شانس ترین ...
خوش بین و مثبت اندیش ترین
ماه فصل پائیز
با قدم هایی آهسته و طولانی تر از مهر و آبان
روی پله های خوش آمد گویی زمستان قدم می زند
آذر دانه های انار را از شنبه تا جمعه
از صبح تا...

مهر با رفتنت شروع شد
آبان با نبودنت طی...
برای آذر در این خانه را باز میگذارم
چمدانت را پایین پله ها بگذار
خودم برایت تا خانه می آورم • ͡•

نویسنده: کتایون آتاکیشی زاده

آغوش بگشا تا مرا در بر بگیری
از هرم جانسوز تنم آذر بگیری

یک شب بیا برروی مرداب خیالم
تا بوسه از گلهای نیلوفر بگیری

آرام بنشین روی بال خاطراتم
تا بر فراز آسمان ها پر بگیری

یک عمر بی تردید در مستی بمانی
از شهد لبهایم اگر ساغر بگیری...

بغ کرده مترسک سر جالیزم

از غصه ی بی همنفسی لبریزم

خش خش همه برگهای آذر هم ریخت

دلتنگ خداحافظی پاییزم

صبح است و دلم به مهر باور دارد
آبان که گذشت دل به آذر دارد

پاییز برای من شده این تعبیر:
"فصلی که فقط خاطره در سر دارد"

مثل پرستوها مرا درگیر هجران میکنی
من را به ناز و قهر خود شیدا و حیران میکنی

با موج گیسویت مرو ، رحمی بکن برغیرتم
این شانه ی مردانه را آخر تو ویران میکنی

یک شهر گر کافر بوَد مومن شود با خنده ات
هر کافری را ای صنم آخر...

بی مهری روزگارمان تکراریست
تقسیم به فصل از سر ناچاریست
پاییز قشنگیش به این غوغاهاست
آذر شده و هنوز مهرت جاریست

آذر جان زودتر بیا...
بیا ؛
اما یادت نرود که توشه ات مثل مهر و آبان نباشد...
نکند با خودت غبار بیاوری !
فراق نیاوری که در پاییز بیچاره میکند..
سوز بسیار را هم در چمدانت نگذار، اینجا خیلی ها کسی را ندارند که وقتی سردشان شد ،ها کند دست...

زیستنم قصه مردم شده است
یک \تو \وسط زندگی ام گم شده است ...
علیرضا آذر

بوی یلدا را میشنوی؟
انتهای خیابان آذر…
باز هم قرار عاشقانه پاییز و زمستان..
قراری طولانی به بلندای یک شب..
شب عشق بازی برگ و برف…
پاییز چمدان به دست ایستاده!
عزم رفتن دارد…
آسمان بغض کرده و می بارد
خدا هم میداند عروس فصل ها چقدر دوست داشتنیست...
کاسه...

نظم جهانی را به هم میریزد
سوز آذر چشمانت
نگاهم که میکنی زمستانم بهار می شود

نکاح آذر با حضرت پاییز را می بینی؟!
ب گمانم برگ ها رقاصان دعوت شده اند...

آذر بود و بادهای همیشگی اش
حواسم پرت تو شد!
تو را که دیدم ....
فراموش کردم کلاه دلم را بگیرم!

به مخمل گیس یلدایی که داری

به رقصان برگ غوغایی که داری

تو پاییزی و باید هم ببالی

به "آذر" دخت زیبایی که داری

می خواستم
با تو
پاییز را ورق بزنم
آذر آتش به جانم زد
حالا سالهاست
بدون تو
قدم می زنم
وپاییز تمام نمی شود

می بینی؟ انگار آذر کل غم پاییز رو بغل کرده و داره توی شهر می چرخه.
درست وقتی داری با دردات کنار می آی، آذر می رسه تا بگه دلت برای تموم دردات تنگه.

شیما سبحانی

بی مهری روزگارمان تکراریست
تقسیم به فصل از سرناچاریست

پاییز قشنگیش به این غوغاهاست
آذر شده و هنوز مهرت جاریست

و آذر از آخرین نفسِ های پاییز معصوم
آغاز می شود!ِ

تا که پرقصیده ترین رقصش را با باران و آفتاب هماهنگ شود!

وپاییزی که دلواپسانه ترین
ترانه هایش را با زُبدگی هرچه تمامتر
در بوته های پنهان از برای دُرناهای فیروزه ای آذر بانو
حماسه سرایی می کند،
آذر...

از قابِ پنجره ی پاییز
به تماشای
بارانِ برگها
کورانِ دردها
و دورانِ قحطی زده ی مهربانی نشسته ام
شاید هنوز
درختی بیدار
شاخه ای پر بار
و برگی سبز
برای آمدنت خودنمایی کند
میگویم آذر
مرگ به تن کرده است
اگر نیایی...،
کارِ پاییز دیگر تمام است