بیو پوچ

در این خلوت گهم مشغول پوچم
که باید من از این دخمه بکوچم

جوانی در بطالت رفته بر باد
نداده حاصلی ای داد و فریاد

دردا که رسیدن به تو از جنس سراب است
افسوس که دیدار تو چون حقه ی آب است

هرگاه که تا یک قدمی تا تو رسیدم
دیدم که فریب از تو همین اسم عذاب است

در چشم تو پوچم و گل دست منی نیست
ای کاش ببینم که گلم دست...

تو همان همهمهٔ پوچ دل انگیز منی...

گل یا پوچ
چه فرق می کند؟
یک طرف بازی که تو باشی
هر دو دستم پر است

دنیا همه پوچ
تو ،
تنها گلِ من