متن حبیب زنجانی حسنلو

من از زمانه بریدم، زمانه امّا نَه
که دم  بغم گذرد، شادمانه امّا نَه،
اگرچه دست کشیدم من از زمانه ولی،
کشیدم از خود و چندان زمانه امّا نَه،
حبیب زنجانی، حسنلو.

گِلِه:
چه فریبا شدی عشقم، چه بهت می آید،
چش سفیدی، صفتِ نان و نمک نشناسی !
«حبیب زنجانی»، حسنلو. زنجان.

دل مال تو بود از ازل او گر به منَش داد،
دانست چو جان، دل به بر از بهر تو دارم.

حبیب زنجانی حسنلو۰۱۱۰۱۲habib zancani

بود از اَزل این دل برم از آن تو، ایزد
داد آن و چو جان گفت برایش تو نگهدار.

حبیب زنجانی حسنلو۰۱۱۰۱۲habib zancani

نپائی عهد و پیمان از چه بستی؟
نبسته، رشتهٔ اُلفت گسستی
قسم خوردی به عهدت پایبندی
چه سهل این هر سه را یکجا شکستی
حبیب زنجانی حسنلو ۰۱۱۱۰۵
habib zancani hasanloo.011105