متن حسین مرادی

پول خون های زیادی گردنت افتاده است
کشته مرده می دهد از بس پروفایل شما

سوژه ای نیست برای غزل اینجا ای کاش

باد و طوفان شود و ربط به معشوق دهم

غزل صبح که از چشم تو مضمون نوشید

شاعر و دفتر و خودکار و جهان مست شدند

با شنبه ی بی دوست چه سازد دل بی تاب

ای جمعه نمیشد دو سه روزی تو بمانی؟

من و عشق و دل دیوانه بساطی داریم

عقل هی فلسفه می بافد و ما می خندیم

اول صبح من از لحظه ی بیداری توست

ماه و خورشید من ای حضرت معشوق سلام

می آفرینمت وسط شعر تازه ای

حالا که ای رفیق شفیقم ندارمت

در امتداد بی کسی ام رو به آینه:

صبح چهار شنبه ی تویِ دیوانه هم بخیر

میکشیدم کاش تنها درد تنهایی ولی

شعر گفتن درد ها را صد برابر میکند...

با شنبه ی بی دوست چه سازد دل بی_تاب
ای جمعه نمی شد دو سه روزی تو بمانی ؟

دوستت دارم که می گویی به من بی اختیار
گوشهایم می شود سنگین که تکرارش کنی

ای قلب امیدی به رسیدن که نمانده

بگذار بمیرم که بمیرم که بمیرم

همدردی و هم دردی و درمان دل ما

ای هرچه بلا
هرچه جفا
هرچه شفا
تو