چو دل دیدم ز مردم خسته گردد به خلوت دل پناهی بسته گردد ز طبعِ خلق، هر کس شد خبردار ز غوغایش، دلش رسته گردد کسی که اهلِ معنا گشت و بینا ز مردم تا ابد آشفته گردد چه حاجت صحبت اغیار گفتن؟ که دل با خویشتن آراسته گردد به...
