متن خاطره های تلخ

گذشت روز و شب اما، چه جانکاه و کبود
نمی‌گذاشت که از زخم دل شوم آسود
نگفت روز و شب آسان عبور خواهد کرد
ز روی روح من اما گذشت با رود
چه بی‌صدا گذر ایام، سرد و بی‌رحم است
ولی به جان من آورد شعله‌ای از دود
شکسته شوق...

به جایی رسیدم که دوای درد دل خودم و نمیدونم
خیلی گنگ و گیج دنبال یه بخشی از خودمم
همون بخشی که
یه جایی
میون همون خاطره های تلخ جاشون گذاشتم
من خودم و جا گذاشتم
لحظه ها مو جا گذاشتم
احساس مو جا گذاشتم
حافظه ام و جا گذاشتم...