متن دلنوشته احساس تنهایی

“پرندگان مهاجر”
احساساتم به طرزِ اَسَفناکی بیمارند.
دیگر نمی دانم کِی باید بخندم، کِی باید نخندم؟!
کِی دل بدهم، کِی دل بکنم؟!
همیشه شنیده بودم که عشق باید حالت را جا بیاورد، پروازت دهد در آسمانِ عواطف.
رقیقُ القلبت کند.
از تو موجودی مهربانتر بسازد.
اما؛
اما خدا نکند که...

همیشه فکر می کردم
بدترین چیز توی زندگی
اینه که تنها باشی
ولی نه
حالا فهمیدم که بدترین چیز توی زندگی
بودن با آدم هائیه که باعث میشن
احساس تنهایی کنی .