الحمد بقرآن و به عمران و نسآءاش الـمائـــده تــا نعمت اعــراف بلنـــدش انفـــال و غنائــم همه اسباب کمالند ذالنّـــون بود توبه گه یـونس پاکش
سجده کردم تا که یاد آرم ربنا لیک در یادش چنان غرقم، شدم از خویش ران ذکر می‌گفتم، ولی دل جای دیگر رفته بود در حضورش دل ربودم، گم شدم در لامکان نه صدایی، نه نوایی، نه زمان در پیش بود بسکه او نزدیک آمد، رفت از یادم جهان رفت...
