به خود، ای دل، بنا کن زندگانی را رها کن بیهده سود و زیانی را به پای خویش، ره پیمای این دنیا که کس نارد وفا، جز همزبانی را چه نزدیکاند این یارانِ بیپایان ولی آخر دهندت بینشانی را مشو غرق امید مهر بیپایان که آخر بشکفد راز نهانی را...
