متن رضا خادمه مولوی

می رسد روزی که می گوینداو یکرنگ بود

زان که دائم زرد بود و زرد ماند و زرد رفت

هیچ اصرار ندارم که بمانی اما

صبر کن دوست ندارم که تو تنها بروی

سخت است بخندی و دلت غم زده باشد
هر گوشه ی پیراهن تو نم زده باشد
سخت است به اجبار به جمعی بنشینی
وقتی دلت از عالم و آدم زده باشد...

سخت است به اجبار به جمعی بنشینی
وقتی دلت از عالم و آدم زده باشد