متن غم زده

آن روز خواهد آمد آن روزِ مقدس که فراموشی
و شادی همچون عسل غلیظ در کام انسان غم‌زده آب شود و شکوفه‌های جوان و رنگارنگِ بهار، بر تمامیِ زمین خشک و تشنه بپراکند.

می توان زیبا زیست
می توان زیبا دید
بلکه شاید دل ما را غم او بود که چنین عاشق کرد؛
نه غم دوران ها،...
که دل ما را بِفِسُرد و به کهی باطل کرد

چرا غم زده بنشینم
در انتظار بهار که نامی بیش نیست؟!
بگذار برف ببارد
و باران های ناگاه.
ما را قلبی بهاری بس است
در این سرمای جانکاه!!!

سخت است بخندی و دلت غم زده باشد
هر گوشه ی پیراهن تو نم زده باشد
سخت است به اجبار به جمعی بنشینی
وقتی دلت از عالم و آدم زده باشد...

بیهوده انتظار تو را دارم
دانم دگر تو باز نخواهی گشت
هر چند اینجا بهشت شاد خدایان است
بی تو برای من
این سرزمین غم زده زندان است .

چشم تو روى من غم زده شمشیر کشید
قلب من یاد تو افتاد فقط تیر کشید