من روانی تر از آنم که تو را بعدِ ده سال فراموش کنم آنچه در جانِ من انداخته ای آتشی نیست که خاموش کنم
گریه هم نمیتواند حجم نبودنت را کم کند من دلم فقط یک آسایشگاه روانی میخواهد؛ که یک جیغ ممتد دیوانه وار باشد و فکر کردن به تو... . .
