تو زیبایی و کاش بدانی لمسِ لطیفِ حقیقت را از دست های یک روشندل... «آرمان پرناک»
پلنگِ خوش خیالِ شب !، ماهت را برده اند تو در این تاریکی، به کدام قابِ محال، روشندلی ! ؟ آرمان پرناک
