متن زندکی

من قصه‌گوی عشق ، اما بی‌صدا بودم
عاشق‌ترین بودم، ولی بی‌ادّعا بودم

وقتی تو ماهِ شب‌فروزِ بزم‌ها بودی،
خورشیدسان، پنهان‌شده از چشم‌ها بودم

چون صخره‌ای آرام، دوشادوش تو ماندم
با آن‌که سرگردان‌ترین موجِ فنا بودم

از دردهایم دَم نزد لب‌های خندانم
من خنده بر لب، غرقه‌ی بحرِ بلا بودم

با...

تو دیوار نیستی که بر رویت پوسترهای تبلیغاتی بچسبانند، شجاعت داشته باش و خودت باش؛ با همه کاستی ها و نقص ها ...
شجاعت داشته باش و تندیس زندگی خودت را بساز، تقدیس گر دیگران نباش، آنقدر خوبی و توان و استعداد در وجود خود تو هست که دیگران تقدیست...