باد دلتنگ ، خورشید پریشان است چهچه گلوله های سفید پوش، نارنجی را به غم گرفته است . سایه ای در باد که برگ ها را نمی شناسد، ردی از باران که روی نیمکت ها شعر می نویسد، و سکوتی که در راهروهای خالی جا مانده. میان دفترهای باز خطی...
گاه گاه که دلم هوایت میکند نه شعر میتواند تفسیرت کند نه داستان . ای عزیز ترین لبخند شب های تاریکم تو بگو چگونه این لبخند کشنده ی درد را برایت بسرایم تو بگو ،سکوت نکن ، حرفی بزن تو بگو چگونه این پنجره ی در انزوا را روشن کنم...
