متن سیاهی چشمانت

سیاهی چشمانت،
شبی بی‌انتهاست که ستارگان در آن خاموش شده‌اند،
پناهگاهی از رازها، عبور سکوت از مرزهای ناپیدا.

در ژرفای آن، رؤیاها لانه می‌کنند،
ماه سرگردان، در بازتاب نگاهت گم می‌شود،
و من، مسافری بی‌قرار،
که هر بار در ظلمتش سقوط می‌کنم،
و باز،
شاعرانه برخاسته از وهمی جاودانه...

میخواهم همانند مردم شهر محو سفیدی برف شوم
اما سیاهی چشمانت رهایم نمیکند
دیوانگی دیدنت بالا میگیرد...