شنبه , ۳ آذر ۱۴۰۳
شَب و بی داری، شانهٔ مردانهعَشقِ دیروزم، تو نمی خواهیمَن و جامم، مَستِ دیوانهو شِعرِم را، تو نمی خوانیشَدی بیگانه، که نمی فهمیغَم و اسرار، از دِلِ دیوانهتو نمی دانی، شِمع چرا می سوزدو می میرد، پای پروانهبا محبَتِ هستی تو بیگانهدَر جَهالَت، گَشتِه ای دردِآنهکَسی با تو، مثلِ مَن دیگر نیستبه کَرِکس ها، می گویی پَروانهبا جُنونِ عِشقِ تو بَشَکستَمتو پُر از اهریمَن و طوفانیمَن آن قایِقِی که بَشَکستیتو دَر دریایِ طوفانیسر...
شب و بیداری شانه مردانه عشق دیروزم تو نمی خواهیمن و جام می مست و دیوانه ولی شعرم را تو نمی خوانیشدی بیگانه تو چه می فهمی غم و اسرار از دل دیوانهتو نمی فهمی شمع چرا میسوزد و میمیرد پای پروانه...
