متن شاهرخ مسکوب

من در تن مادرم زندگی کردم و اکنون او در اندیشه ی من زندگی می کند.

روزهایم مرا ویران می کنند. در عمرم آب می شوم تا پیمانه را پر کنم.


_شاهرخ مسکوب/از کتابِ روزها در راه

گفت نمردیم و چه چیزها دیدیم،
گفتم ای کاش مرده بودیم و نمی دیدیم!

ترس از مرگ زندگی را تباه می‌کند !
آدم ترسو را در زندگی به طرف مرگ به اسیری می‌برند، اما آگاهی به مرگ چیز دیگری است ؛ شدت زیستن را بیشتر می‌کند و سبب می‌شود که آدمِ مرگ‌آگاه، هر لحظه را شدیدتر و علی‌رغم مرگ زندگی کند ...

چه لذّتی دارد از فردای نیامده نترسیدن ، گوش به باران دادن ، چای درست کردن ، پادشاه وقت خود بودن ...