است در آغوش خاک کسی در صدف گمشده ی باغ کسی یک نفر خفته ولی بیدار است همچون شقایق رز مشکی به خون غلتیده در جوار نور کم سوی ماه می درخشد خانه ای از جنس سنگ زیر نسیم به دام افتاده زیر دست آسمان یک نفر خفته ولی بیدار...
و چقدر زیبا بود... خانه رنگین چمن سبز امید در دل کوچه های اقاقیا چه ندایی میان شور و هیجان ها بود در آوازه شهر در آن گمنامی همزمان با تپش سرخ نفس در دل رگبرگهای به دام افتاده می پرید از این سو به آن سوی خیال و چقدر...
